Deze Nederlanders emigreerden naar Zweden:
Geplaatst: 18.08.2024 - 10:09
Deze Nederlanders emigreerden naar Zweden: ’Vrijstaand huis met eigen grond voor 38.000 euro
Rust, ruimte en rode huisjes. Op zoek naar dit ideaalbeeld emigreren steeds meer Nederlanders naar Zweden. Bijna 16.000 inmiddels. Ze vestigen zich door heel het land, van hoofdstad Stockholm tot aan het hoge noorden, maar in het bijzonder in twee kleine plattelandsgemeentes in het westen van Zweden. Wat daar begin deze eeuw begon met een paar Nederlanders, is inmiddels uitgegroeid tot een Nederlandse kolonie.
Bengt Pettersson zit trots achter zijn bureau in makelaarskantoor Mäklarhuset in het Zweedse stadje Hagfors. „Ik heb duizenden huizen aan Nederlanders verkocht”, vertelt de 72-jarige makelaar.
Hij is een van de hoofdverantwoordelijken voor de Nederlandse invasie in Värmland, een provincie in Midden-Zweden. Door de verhuizing van jonge Zweden naar grotere steden en een negatief geboortecijfer, kwamen begin deze eeuw veel huizen in Värmland leeg te staan.
Emigratiebeurs
In een zoektocht naar nieuwe bewoners kwam Pettersson op de Emigratiebeurs in Houten uit. Hij stond er dit jaar voor de vijfentwintigste keer met een stand.
„De eerste twee jaar moest ik de Nederlanders echt overtuigen. Ze wisten niet eens waar Zweden lag, verwarden het met Zwitserland. Ook dachten ze dat er hier ijsberen door de straten lopen”, memoreert Pettersson.
„Nadat ik ze had overtuigd dat er hier geen ijsberen zijn, bleek het een hele goede markt.”
Pettersson wijst de Nederlanders daarbij vooral op de rust, ruimte en lage huizenprijzen in de aan Noorwegen grenzende provincie. En met succes. In een kwart eeuw tijd is het aantal Nederlanders in Värmland van een klein groepje uitgegroeid tot een club van serieuze omvang.
"Het gaat hier allemaal wat kneuterig"
Inmiddels wonen er permanent 1670 Nederlanders in deze provincie waar Selma Lagerlöf ooit haar boeken schreef. Met het aantal door Nederlanders gekochte vakantiewoningen zou dit cijfer nog aanzienlijk hoger zijn.
Het grootste deel van deze naar Zweeds geluk zoekende Nederlanders klonterde samen in twee kleine, door diepe bossen en wijde meren omgeven plattelandsgemeenten: Hagfors en Munkfors.
Oprotpremie
„Er wonen hier, denk ik, wel dertig Nederlandse gezinnen in de straat”, vertelt Truus Metselaar (72) vanuit haar riante tuin, met man Jaap naast haar en hun rode, houten huis in de rug.
Vierentwintig jaar geleden vestigde het echtpaar zich als een van de eerste Nederlanders in deze kilometerslange straat. Inmiddels wonen er zoveel Nederlanders dat deze in de volksmond is omgedoopt tot de ’Tulpenstraat’.
De Zweden stonden niet direct te springen om de komst van ’die Hollanders’, herinnert Metselaar. „Er was in het begin veel weerstand. Er ging ook het gerucht rond dat de Nederlanders een oprotpremie van de regering hadden gekregen om hier naartoe te verkassen. Inmiddels hebben ze de Nederlanders wel omarmd.”
Noorwegen
Dat het gepensioneerde echtpaar in hun zoektocht naar rust en ruimte uitgerekend in Värmland terechtkwam is niet verwonderlijk. De aan Noorwegen grenzende provincie beslaat ongeveer de helft van de oppervlakte van Nederland, maar heeft zestig keer zo weinig inwoners.
In Nederland wonen gemiddeld 430 inwoners per vierkante kilometer, in Värmland nog geen 15. „We waren onlangs weer voor vijf weken in Nederland en kregen gelijk weer veel meer prikkels te verwerken. Ik zit daar helemaal niet meer op te wachten”, zegt Truus Metselaar.
Ook haar Nederlandse buurvrouw Wypkje Kramer (40) geniet van het Zweedse leven. „Zweden is gewoon een goed land en de mentaliteit is prettig”, vertelt ze vanuit haar flinke tuin verderop. „Het is heel rustig en gaat allemaal wat kneuterig, de lat ligt laag. Ik hou daar wel van”, zegt de geboren Friezin die in 2022 met haar gezin naar Munkfors emigreerde en daar een kapsalon aan huis bestiert.
„Je moet wel op jezelf kunnen zijn. Ik heb ook mensen in de stoel die zich eenzaam voelen, doordat ze hier geen contact kunnen vinden”, vertelt Kramer terwijl haar kinderen in de tuin rondspringen en TikTok-dansjes doen.
’Ze zijn wat soft’
Haar twee zoons en dochter volgen hun lessen op nabijgelegen scholen, net als ruim honderd andere Nederlandse kinderen. Ze merkt wel verschillen met het onderwijs in haar geboorteland.
„Ze zijn hier een beetje soft en dat geeft problemen. Ze weten niet zo goed wat ze aan moeten met die losbandige kinderen”, zegt Kramer.
Dit is ook straatgenoot en mede ’Zwedelander’ Chris Siebelink (43) opgevallen: „In Nederland zijn we gewend kinderen met wat meer discipline op te voeden. Hier mogen de kinderen alles. Daardoor is er ook een hoop pestgedrag. De buitenlandse kinderen merken dat extra”, zegt Siebelink, die in 2023 met vrouw, kinderen en hond van Nunspeet naar Munkfors verhuisde.
’Ik loop met de hond zo mijn eigen bos in’
„We hadden de keuze al gemaakt voordat we ooit in Zweden waren geweest. Het moest een rood huis worden, met een stukje grond.” De vertegenwoordiger van barbecue-merken legde uiteindelijk circa €38.000 neer voor zijn vrijstaande, rode huis, met zevenduizend vierkante meter grond.
„Er moet van alles aan het huis gebeuren, maar daar was de prijs ook naar. We hebben nu geen hypotheek meer, het huis is zo afgetikt. Dat geeft een fijn gevoel. Ik loop ’s ochtends met de hond zo mijn eigen bos in. Heerlijk.”
Twintig kilometer verderop merkt ook campingeigenaar Herry Moes dat de Nederlandse invasie wel heel serieuze vormen aanneemt.
„De jaarlijkse opening van onze camping krijgt steeds meer de sfeer van een Koningsdag. Heel veel Nederlanders uit de buurt komen dan op onze kroketten en frikandellen af”, zegt Moes (66) die in Nederland zijn softwarebedrijf verkocht en met dat geld een tussen hoge naaldbomen, aan een meer gelegen camping kocht. Hij runt deze nu ruim acht jaar met vrouw, zoon en schoondochter.
Wonen doet hij een paar kilometer verderop in een boerderij. Hij koos er bewust voor zich niet te laten omringen door Nederlanders, maar begrijpt goed dat die elkaar opzoeken.
„In Nederland wordt er veel gemopperd op hoe bepaalde groepen niet integreren, maar als je zelf in het buitenland woont, dan merk je hoe verdomd moeilijk dit is.”
Emigratieplannen
De campingeigenaar waarschuwt Nederlanders met emigratieplannen wel voor een al te romantisch beeld van een leven op het Zweedse platteland. „Ik heb er ook weer veel zien vertrekken, het record staat op zes weken. Die mensen kochten een huis, maar zaten met zes weken weer in Nederland”, zegt Moes. „In de zomer is het hier licht en gezellig, maar in de winter is het net zo lang donker en leeft iedereen binnenshuis.”
Ook de lage huizenprijzen komen met een addertje onder het gras, constateert Moes. „De huizen zijn hier spotgoedkoop omdat er bijna geen werk is, anders waren de huizen ook hier duur geweest. Dat wordt heel erg onderschat. Sommigen komen zonder werk en plan, maar de overwaarde van je huis in Nederland gaat ook een keer op.”
’Ze blijven maar komen’
Ondanks de moeilijke banenmarkt, losbandige Zweedse kinderen en donkere winters, lijkt er voorlopig geen einde te komen aan de Nederlandse invasie in Värmland.
„Ik heb gisteren nog een huis verkocht aan een Nederlander en een ander stel staat op het punt een koopcontract te tekenen. Morgen ga ik een boerderij aan Nederlanders laten zien en overmorgen een huis aan weer een ander stel uit Nederland”, vertelt makelaar Pettersson. „Ze blijven maar komen.”
Bron: https://www.telegraaf.nl/nieuws/1459398 ... 8-000-euro
Rust, ruimte en rode huisjes. Op zoek naar dit ideaalbeeld emigreren steeds meer Nederlanders naar Zweden. Bijna 16.000 inmiddels. Ze vestigen zich door heel het land, van hoofdstad Stockholm tot aan het hoge noorden, maar in het bijzonder in twee kleine plattelandsgemeentes in het westen van Zweden. Wat daar begin deze eeuw begon met een paar Nederlanders, is inmiddels uitgegroeid tot een Nederlandse kolonie.
Bengt Pettersson zit trots achter zijn bureau in makelaarskantoor Mäklarhuset in het Zweedse stadje Hagfors. „Ik heb duizenden huizen aan Nederlanders verkocht”, vertelt de 72-jarige makelaar.
Hij is een van de hoofdverantwoordelijken voor de Nederlandse invasie in Värmland, een provincie in Midden-Zweden. Door de verhuizing van jonge Zweden naar grotere steden en een negatief geboortecijfer, kwamen begin deze eeuw veel huizen in Värmland leeg te staan.
Emigratiebeurs
In een zoektocht naar nieuwe bewoners kwam Pettersson op de Emigratiebeurs in Houten uit. Hij stond er dit jaar voor de vijfentwintigste keer met een stand.
„De eerste twee jaar moest ik de Nederlanders echt overtuigen. Ze wisten niet eens waar Zweden lag, verwarden het met Zwitserland. Ook dachten ze dat er hier ijsberen door de straten lopen”, memoreert Pettersson.
„Nadat ik ze had overtuigd dat er hier geen ijsberen zijn, bleek het een hele goede markt.”
Pettersson wijst de Nederlanders daarbij vooral op de rust, ruimte en lage huizenprijzen in de aan Noorwegen grenzende provincie. En met succes. In een kwart eeuw tijd is het aantal Nederlanders in Värmland van een klein groepje uitgegroeid tot een club van serieuze omvang.
"Het gaat hier allemaal wat kneuterig"
Inmiddels wonen er permanent 1670 Nederlanders in deze provincie waar Selma Lagerlöf ooit haar boeken schreef. Met het aantal door Nederlanders gekochte vakantiewoningen zou dit cijfer nog aanzienlijk hoger zijn.
Het grootste deel van deze naar Zweeds geluk zoekende Nederlanders klonterde samen in twee kleine, door diepe bossen en wijde meren omgeven plattelandsgemeenten: Hagfors en Munkfors.
Oprotpremie
„Er wonen hier, denk ik, wel dertig Nederlandse gezinnen in de straat”, vertelt Truus Metselaar (72) vanuit haar riante tuin, met man Jaap naast haar en hun rode, houten huis in de rug.
Vierentwintig jaar geleden vestigde het echtpaar zich als een van de eerste Nederlanders in deze kilometerslange straat. Inmiddels wonen er zoveel Nederlanders dat deze in de volksmond is omgedoopt tot de ’Tulpenstraat’.
De Zweden stonden niet direct te springen om de komst van ’die Hollanders’, herinnert Metselaar. „Er was in het begin veel weerstand. Er ging ook het gerucht rond dat de Nederlanders een oprotpremie van de regering hadden gekregen om hier naartoe te verkassen. Inmiddels hebben ze de Nederlanders wel omarmd.”
Noorwegen
Dat het gepensioneerde echtpaar in hun zoektocht naar rust en ruimte uitgerekend in Värmland terechtkwam is niet verwonderlijk. De aan Noorwegen grenzende provincie beslaat ongeveer de helft van de oppervlakte van Nederland, maar heeft zestig keer zo weinig inwoners.
In Nederland wonen gemiddeld 430 inwoners per vierkante kilometer, in Värmland nog geen 15. „We waren onlangs weer voor vijf weken in Nederland en kregen gelijk weer veel meer prikkels te verwerken. Ik zit daar helemaal niet meer op te wachten”, zegt Truus Metselaar.
Ook haar Nederlandse buurvrouw Wypkje Kramer (40) geniet van het Zweedse leven. „Zweden is gewoon een goed land en de mentaliteit is prettig”, vertelt ze vanuit haar flinke tuin verderop. „Het is heel rustig en gaat allemaal wat kneuterig, de lat ligt laag. Ik hou daar wel van”, zegt de geboren Friezin die in 2022 met haar gezin naar Munkfors emigreerde en daar een kapsalon aan huis bestiert.
„Je moet wel op jezelf kunnen zijn. Ik heb ook mensen in de stoel die zich eenzaam voelen, doordat ze hier geen contact kunnen vinden”, vertelt Kramer terwijl haar kinderen in de tuin rondspringen en TikTok-dansjes doen.
’Ze zijn wat soft’
Haar twee zoons en dochter volgen hun lessen op nabijgelegen scholen, net als ruim honderd andere Nederlandse kinderen. Ze merkt wel verschillen met het onderwijs in haar geboorteland.
„Ze zijn hier een beetje soft en dat geeft problemen. Ze weten niet zo goed wat ze aan moeten met die losbandige kinderen”, zegt Kramer.
Dit is ook straatgenoot en mede ’Zwedelander’ Chris Siebelink (43) opgevallen: „In Nederland zijn we gewend kinderen met wat meer discipline op te voeden. Hier mogen de kinderen alles. Daardoor is er ook een hoop pestgedrag. De buitenlandse kinderen merken dat extra”, zegt Siebelink, die in 2023 met vrouw, kinderen en hond van Nunspeet naar Munkfors verhuisde.
’Ik loop met de hond zo mijn eigen bos in’
„We hadden de keuze al gemaakt voordat we ooit in Zweden waren geweest. Het moest een rood huis worden, met een stukje grond.” De vertegenwoordiger van barbecue-merken legde uiteindelijk circa €38.000 neer voor zijn vrijstaande, rode huis, met zevenduizend vierkante meter grond.
„Er moet van alles aan het huis gebeuren, maar daar was de prijs ook naar. We hebben nu geen hypotheek meer, het huis is zo afgetikt. Dat geeft een fijn gevoel. Ik loop ’s ochtends met de hond zo mijn eigen bos in. Heerlijk.”
Twintig kilometer verderop merkt ook campingeigenaar Herry Moes dat de Nederlandse invasie wel heel serieuze vormen aanneemt.
„De jaarlijkse opening van onze camping krijgt steeds meer de sfeer van een Koningsdag. Heel veel Nederlanders uit de buurt komen dan op onze kroketten en frikandellen af”, zegt Moes (66) die in Nederland zijn softwarebedrijf verkocht en met dat geld een tussen hoge naaldbomen, aan een meer gelegen camping kocht. Hij runt deze nu ruim acht jaar met vrouw, zoon en schoondochter.
Wonen doet hij een paar kilometer verderop in een boerderij. Hij koos er bewust voor zich niet te laten omringen door Nederlanders, maar begrijpt goed dat die elkaar opzoeken.
„In Nederland wordt er veel gemopperd op hoe bepaalde groepen niet integreren, maar als je zelf in het buitenland woont, dan merk je hoe verdomd moeilijk dit is.”
Emigratieplannen
De campingeigenaar waarschuwt Nederlanders met emigratieplannen wel voor een al te romantisch beeld van een leven op het Zweedse platteland. „Ik heb er ook weer veel zien vertrekken, het record staat op zes weken. Die mensen kochten een huis, maar zaten met zes weken weer in Nederland”, zegt Moes. „In de zomer is het hier licht en gezellig, maar in de winter is het net zo lang donker en leeft iedereen binnenshuis.”
Ook de lage huizenprijzen komen met een addertje onder het gras, constateert Moes. „De huizen zijn hier spotgoedkoop omdat er bijna geen werk is, anders waren de huizen ook hier duur geweest. Dat wordt heel erg onderschat. Sommigen komen zonder werk en plan, maar de overwaarde van je huis in Nederland gaat ook een keer op.”
’Ze blijven maar komen’
Ondanks de moeilijke banenmarkt, losbandige Zweedse kinderen en donkere winters, lijkt er voorlopig geen einde te komen aan de Nederlandse invasie in Värmland.
„Ik heb gisteren nog een huis verkocht aan een Nederlander en een ander stel staat op het punt een koopcontract te tekenen. Morgen ga ik een boerderij aan Nederlanders laten zien en overmorgen een huis aan weer een ander stel uit Nederland”, vertelt makelaar Pettersson. „Ze blijven maar komen.”
Bron: https://www.telegraaf.nl/nieuws/1459398 ... 8-000-euro